Soner Selçuklu

Yetenekli çalışanlar iş bulmada zorlanırken, işverenler de aradıkları yetkinliğe sahip çalışanı bulmakta zorlandıklarını söylüyorlar. İş arayanla işveren arasındaki buluşma neden sağlanamıyor? Yetenekli çalışanların iş ararken nasıl bir yol izlediğine bakalım: İş deneyimini kurumsal dedikleri firmalarda yaşamış olanlar öncelikle yine benzer bir firmada çalışmayı hedefleyerek başvuruda bulunuyorlar. Onlar için kurumsal firma nedir? Kriterler içinde görev, yetki ve sorumlulukların belirlenmiş olması başta geliyor.

İş arayanlar kurumsal firmayı görev tanımının yapılmış,  yarattığı katma değerin fark edileceği, düzenli olarak ücretini alacağı,  sosyal haklarının,  çalışma saatlerinin belirli olduğu, hafta sonu çalışılmayan bir yer olarak tarif ediyor. Oysa şirketlerin bunları zaten yapması gerekiyor. Bir süre işsiz kaldıktan sonra bu beklentiden vazgeçerek her tür şirkette çalışmaya başlıyorlar. Yaşadıkları olaylar hayal kırıklığıyla birlikte onları yeniden arayışa yönelterek bir kısır döngü içine giriyorlar. Mutsuzlukları devam ediyor.

İş arayan mutsuzlar, ikinci evliliğini yapmış olanların eskisiyle yeni eşler için yaptıkları gibi çalıştıkları firmaları karşılaştırıyorlar. İş yaşamına ilişkin ilk algılarda olumsuza odaklanmak yaygın bir alışkanlık. Öte yandan” Kurumsal” diye heyecanla işe başlanan, ancak hayal kırıklığı yaşanan büyük şirketler de var; yüzlerce çalışana rağmen kısa bir süre sonra kuralların olmadığı, karmaşanın hâkim olduğu bir ortamda olduklarını fark ediyorlar. Bu döngünün içinde kaybolmamanın yolu iş yaşamına bakış açısını değiştirmekten geçiyor.

İş hayatına bakış açınız bir turist mi yoksa bir seyyah gibi mi? Turist önceden planlanmış, ancak yolunda gitmeyen aksiliklere karşı hazırlıksızdır. Seyyah ise yola çıkarken bu zorlukları en başından kabullenmektedir. Çalışanın iş yaşamına bakış açısı bir turist gibiyse, yolunda gitmeyen şeyler karşısında sürekli şikâyet etmesi onu hareketsizliğe iter; ortamı çekilmez bulur. Seyyah gibiyse, çalışan kendi işini yapıyormuş gibidir. “Neden böyle?” yerine “Nasıl daha iyi olabilir?” ve “Bundan ne öğrenebilirim?” sorularına odaklanır.

İş hayatında deneyimlerden öğrenmek bilinçli bir yol izlendiğinde kalıcı oluyor. Turistler seçici ve tek yönlü bir beklenti içinde değerlendirmeler yaparken, seyyahlar bütünsel olarak kendinin dahil olduğu bir deneyimin parçası oluyorlar. Turistler iş yaşamlarında şansa çok yer verirlerken, seyyahlar şansı kendilerinin yarattığına inanıyorlar. Başarı ve başarısızlıkta koşulların farklılığı değil, onlara verilen tepkiler belirleyicidir. Turist çalışanlar kalıcı olmadıkları gibi, giderayak şirket içi dengeleri de bozabiliyorlar.

Yorumlarınız için info@3sdanismanlik.com adresimize e-posta yollayabilirsiniz.